Martine werkte als zelfstandige in de thuiszorg en deed nachtdiensten, 24-uur diensten en waakdiensten. Daarnaast zorgde ze als alleenstaande moeder voor een kind. Financieel ging het goed, maar ze liep tegen de administratie aan. Ze durfde niet goed meer hulp te vragen. Durfde de enveloppen niet meer open te maken. En ging gewoon door met werken. Tot het niet meer ging: ze werd op straat gezet. Dit is het verhaal van Martine.Bericht bekijken
Martine was destijds begonnen met ondernemen omdat een toenmalig vriendinnetje dat ook deed en heel enthousiast was. Je kon zelf kiezen welke diensten je wel en niet wilde draaien. Dus Martine dacht: ”Dat lijkt mij ook heel leuk om te doen”. Ze schreef zich in bij de Kamer van Koophandel en bij diverse zorgbemiddelingsbureaus.
Financieel liep het goed. Ze moest zelfs nee zeggen tegen opdrachten. Opdrachtgevers, collega’s en cliënten waren heel tevreden met haar. Helaas liep de boekhouding en administratie achter. Die hield ze in het begin nog netjes bij, maar ze moest ook alleen voor een kind zorgen. Het werd haar allemaal teveel. Toen was het zo ver opgelopen, dat ze zich een beetje schaamde, en ook geen hulp durfde te vragen.
Van de regen in de drup raken
Het resulteerde in een schuld van 42.000 euro omdat ze haar belastingaangiftes niet had gedaan. “Je wordt dan ook een beetje bang voor de Belasting omdat ze natuurlijk best wel zo’n imago hebben. Toen ben ik uiteindelijk alles kwijtgeraakt door mijn schulden”, zei Martine. Ze belandde op straat en de problemen stapelden zich op.
Na twee jaar kwam ze in een daklozenopvang terecht. Toen is ze eerst aan zichzelf gaan werken. Ze kreeg het huis toegewezen waar ze nu woont. Nu had ze weer een eigen vaste woonplek, maar de enveloppen kwamen nog steeds binnen. Inmiddels was ze al zover dat ze hulp durfde te vragen en klopte aan bij Rijnstad, van de gemeente Arnhem. Zij hebben Over Rood op haar pad gebracht.
“Toen kwam ik erachter van hey ik word helemaal niet veroordeeld, mensen vinden me helemaal niet slecht. Toen kwamen Maarten en Evelien hier en die hadden dezelfde houding. Die waren juist heel aardig, behulpzaam en niet bevooroordeeld. Ik had me in de loop der jaren mezelf zo slecht gemaakt dat ik me verbaasde dat mensen dat niet vonden.”
Schulden stap voor stap in kaart brengen
Ze was ook de nodige administratie kwijtgeraakt. Evelien was op vakantie geweest en had daar iemand gesproken die haar vertelde dat er een Stella team is bij de Belastingdienst. Daar kun je moeilijke gevallen inbrengen. Evelien had haar casus ingebracht. Van daaruit hebben ze samen de administratie gedaan die ze nog had liggen. Toen zijn de schulden stap voor stap in kaart gebracht en opgelost.
Ze kwam in aanmerking voor een schuldsaneringstraject waarbij haar schulden aanzienlijk zijn verlaagd. Nu moet ze maandelijks drie jaar lang de gemeente afbetalen. De schuldsanering is niet makkelijk. De enige luxe wat ze heeft is Netflix en zelfs daar heeft ze over getwijfeld: “Kan dat wel dat tientje?”
“Wie goed doet, goed ontmoet”
Maar Martine blijft positief en geeft terug aan haar community ook al heeft ze weinig: “Wie goed doet, goed ontmoet. Daar geloof ik in. Als wij iets kunnen missen dan geven we het ook weg. Ik krijg er zoveel voor terug. Toen ik nog zoveel geld verdiende, was geld geld. Nu ben ik gelukkig. Ik ben getrouwd, heb een leuk huisje met een tuintje en een hond. Ik ben zoveel gelukkiger dan toen ik zoveel geld verdiende.”
Wat ze graag aan anderen wil meegeven is het volgende: “Je denkt altijd dat je de enige bent. Op een gegeven moment durf je er niet over te praten, je schaamt je. Hulp vragen is heel moeilijk, maar achteraf gezien is het voor mij heel makkelijk geweest want ik trof alleen maar lieve mensen. Vooral ook mensen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten. Dat voelde als een opluchting: jij weet hoe ik me voel.”
