“Ik doe werk wat ik kan, wat mij ligt, wat ik altijd heb gedaan. Het kost mij geen moeite, want ik ben het gewoon zelf.” Een van de eerste cliënten die Evelien Hartjes in 2016 als trajectmanager begeleidde, was een onopvallende vrouw met een in elkaar gedoken houding. Door toedoen van een malafide boekhouder waren er schulden ontstaan en kon zij niet meer als zzp’er in de zorg werken. Gaandeweg bloeide de vrouw op, is een opleiding gaan volgen en kon daarna een hoger tarief vragen. Na 8 maanden nam de cliënt afscheid van Over Rood als een trotse vrouw die helemaal voor zichzelf kon zorgen. Ondanks de vele zzp’ers en kleine ondernemers die zij hierna heeft geholpen, is Evelien dit beeld nooit vergeten. Pareltjes noemt ze deze cliënten. Het contact met meerdere pareltjes is gebleven. “Dit zijn de successen waar je op moet focussen”.
Ooit schakelde het jonge bedrijf waar zij werkte, een organisatie in die onervaren ondernemers begeleidde bij problemen/keuzes. Die organisatie bestond uit oudere, zeer ervaren ondernemers die hun kennis en ervaring deelden. Toen ontstond het idee om dit na haar pensioen ook te doen, omdat zij het belangrijk vindt om zinvol bezig te blijven. Bij de vrijwilligerscentrale kwam Evelien een vacature voor een vrijwilliger bij Over Rood tegen. Het bleek een schot in de roos. Ruim 6 jaar later kent zij de organisatie Over Rood van verschillende kanten. Begonnen als trajectmanager en ondersteuner van de vestigingsmanager, is zij nu tevens notulist van het landelijk overleg van vestigingsmanagers, begeleider van nieuwe vrijwilligers. Daarnaast legt zij het eerste contact met clienten om te kijken welke collega het beste past bij de hulpvraag. Dit maakt dat zij een goed beeld heeft van de ontwikkelingen in de hulpvraag.
In vergelijking met 6 jaar geleden is het werk veranderd. Het was het toen heel heftig. Mensen gingen te lang door en hadden grote schulden en een meervoudige problematiek als zij uiteindelijk bij Over Rood terechtkwamen. Op dit moment ziet de vestiging in Arnhem veel zzp’ers die willen stoppen. Zij hebben de coronaperiode dankzij de maatregelen overleefd, maar kunnen het nu niet meer oppakken. Dit geldt vooral voor de zzp’ers die in 2019 zijn begonnen en nauwelijks op stoom zijn gekomen. Hun hulpvraag is anders, de problematiek is meer toegespitst op geld. Ondanks de verschillen blijft het belangrijk om te luisteren. Daarmee kan je mensen stabiliseren en voelen ze dat ze zich niet hoeven te schamen.
“Je moet ermee om kunnen gaan dat mensen niet doen wat jij vindt dat ze moeten doen. Daar moet je tegen kunnen. Duwen, trekken en andere manieren bedenken om mensen in een stand te krijgen om iets aan de eigen situatie te veranderen. Daar moet je doorheen om vervolgens je zegeningen te tellen en te focussen op de successen.”
