Rob was al meer dan 10 jaar ondernemer. De administratie was niet zijn sterkste punt: al jaren een puinhoop. In 2009 kreeg hij een controle van de belastingdienst. Het vernietigende rapport zorgde er helaas niet voor dat hij het beter ging aanpakken. Lees het verhaal van Rob.
Herseninfarct
Dan slaat het noodlot toe. Rob krijgt een herseninfarct. Hij overleeft het, maar is blijvend gehandicapt. Hij is niet meer in staat te werken. Gelukkig krijgt hij een pre-pensioen. Dat is echter niet genoeg om alle kosten te kunnen betalen. Bovendien blijkt dat hij tienduizenden euro’s aan schulden heeft opgebouwd in de afgelopen jaren. De administratie is een puinhoop. Vanaf 2010 zijn er geen jaarrekeningen meer gemaakt. De deurwaarders staan op de stoep en leggen beslag op alles wat er is. Rob kan zijn huur niet meer betalen en schakelt familie en vrienden in voor hulp. Rob meldt zich bij de gemeente. De gemeente laat weten dat ze niets voor Rob kunnen betekenen. Een schuldhulptraject is niet mogelijk vanwege het ontbreken van de jaarrekening – en daarmee een compleet schuldenoverzicht – ze laten de familie weten dat alleen Over Rood en maatschappelijk werk wellicht nog iets kunnen betekenen., Maatschappelijk werk geeft aan dat de casus veel te complex is en verwijst door naar Over Rood. Een bevriende accountant die eerst bereid leek de zaak op te lossen haakt bij het zien van de puinhoop af.
Ten einde raad
Ten einde raad melden familie en vrienden van Rob zich bij Over Rood. Ik stel de familie gerust en geef aan dat Over Rood bereid is de familie te helpen als ze bereid zijn onder onze begeleiding het uitvoerende werk te doen voor het maken van de jaarrekening. Tegelijk maak ik me zorgen. Zelfs als alle facturen en bankafschriften correct geboekt zijn zal het ca. 1000 euro kosten om de jaarrekeningen op te stellen en de aangiftes IB te maken. Rob kan dit bedrag zelf nooit betalen aangezien beslag is gelegd op al zijn inkomen boven de bijstandsnorm.
Ik vraag de familie bijzondere bijstand aan te vragen voor de kosten van de jaarrekening. Het is een bijzondere situatie waar overduidelijk sprake is van betalingsonmacht voor noodzakelijke kosten. De bijstandsaanvraag wordt afgewezen wegens het ontbreken van de benodigde financiële informatie en een te hoog inkomen. Het beslag doet daar niets aan af.
De discussie
Omdat ik niet kan accepteren dat in mijn land mensen die zo in problemen terechtkomen niet geholpen kunnen worden en op straat belanden ben ik bereid dat bedrag zelf te betalen. Ik besluit echter eerst de discussie aan te gaan met de gemeente. Ik bel een ambtenaar bij de gemeente die ik heb leren kennen als iemand die een genuanceerde afweging kan maken en ook goed uit kan leggen waarom iets wel of niet kan. Ik bel hem en vertel dat ik ons land niet meer begrijp. Hoe kan het gebeuren dat we miljoenen euro’s uitgeven aan een viaduct waar eekhoorntjes over kunnen steken zodat hun leefgebied wordt vergroot (iets waar ik overigens een voorstander van ben) terwijl we onze eigen inwoners voor een bedrag van 1000 euro na het krijgen van een herseninfarct op straat laten belanden.
Te complex
De ambtenaar kan dat ook niet uitleggen. Hij is bijna even boos als ik en belooft me de casus intern te bespreken en terug te bellen. Twee dagen later belt hij terug. “De bijstand is geregeld. En, by the way, er was een soortgelijke casus waarin de bijstand ook was afgekeurd. Dat besluit is ook direct teruggedraaid.” De ambtenaar geeft aan dat de ambtenaren die deze aanvragen moeten beoordelen niet de expertise hebben om een genuanceerd oordeel te kunnen vormen. Het ontbreekt ze eenvoudig aan expertise om de beschikbare cijfers te analyseren en te toetsen aan de wet en regelgeving. Kortom het is te complex voor ze.
Behoefte aan meer kennis bij gemeente
Hij vraagt me in voorkomende gevallen na het indienen van de aanvraag direct contact met hem op te nemen zodat hij kan zorgen dat er met de juiste kennis naar de casus gekeken wordt.