Marloes is herstellende van een herseninfarct. Je zou het niet zeggen wanneer je tegenover haar zit, maar ze heeft er blijvende schade aan over gehouden. Drie maanden geleden overviel dit infarct haar en sindsdien heeft ze verminderd zicht en kan ze zich nauwelijks nog focussen op wat ze ziet. En dat terwijl ze een belangrijke administratieve functie vervult voor haar zoon die is gestart als ZZP’er. Een klus die haar steeds meer moeite kost, maar die ze weigert naast zich neer te leggen.
Impulsief gestart als ZZP’er
De zoon van Marloes werkt zich te pletter. Acht jaar geleden begon hij vrij impulsief als ZZP’er in de bouw. Hij studeerde toen Management Economie & Recht in Rotterdam. Dit beviel hem niet meer en hij koos een nieuw pad. Op basis van de vraag: “Wat hebben mensen nodig en hoe kan ik daarop inspelen?”, kwam hij tot een heldere conclusie. Eten, seks en een dak boven hun hoofd. Het is nooit een goede kok geweest en voor het tweede waren er volgens hem al genoeg andere diensten te vinden. Dus besloot hij te gaan werken in de bouw.
Geen zin in cijfertjesgedoe
Impulsief, zonder buffer, ging hij er vol voor. Marloes vertelt hoe het helaas al snel een puinzooi werd: “Hij werkt zich te pletter. Hij begint om 07:00 uur, komt ‘s avonds laat thuis, eet een hapje en gaat naar bed. Door de drukte had hij weinig zin om randzaken zoals de boekhouding op te pakken. Daar kwam niks van. Dat is ook helemaal niks voor hem, dat cijfertjesgedoe”.
Na een aantal jaren was er een grote doos ontstaan vol met post. Ongeopende post. Totaal achterstallig. Daar zaten niet betaalde belastingaangiftes bij, bekeuringen die hij niet betaald had, etc. Marloes: “Hij wist het wel, maar dacht: als ik het maar wegstop dan is het er niet. Daar moest iets aan gebeuren. Ik heb toen gezegd dat ik zijn administratie wel zou doen. Hij heeft het toen uit handen gegeven aan mij. Zo is het eigenlijk begonnen”.
Generatie ‘alles op orde’
Wat ze toen tegenkwam. €50.000 aan schulden, dreigementen, van alles. Marloes snapte niet hoe dit zo hoog op had kunnen lopen: “Ik ben van de generatie die alles op orde heeft, en als het je zelf niet lukt dan zoek je hulp. Dus ik dacht, dat kan toch niet, €50.000 aan schulden. Hoe heeft hij dit kunnen laten gebeuren? Er is blijkbaar ooit zelfs iemand binnen geweest. Die hadden een briefje achtergelaten met daarop: ‘Ik zag een televisie en een x aantal pannen en een bad en dat komen we in beslag leggen’. Dan ben je wel even in paniek als je dat allemaal lees…”
Het zelf maar opknappen
Marloes hoopte dat er iemand was die die €50.000 euro in een klap kon betalen, net als bij een BBZ-regeling. Of dat haar zoon de schuldsanering in zou kunnen. Maar daarvoor zou hij met zijn bedrijf moeten stoppen of zichzelf failliet moeten laten verklaren en dat wilde hij niet. Dus zat er niks anders op dan dat zij het zelf voor hem zou opknappen: “Ik had liever dat ík even de schouders eronder moest zetten, dan dat hij drie jaar op de bank kon gaan zitten vanwege een schuldsanering.”
Indrukwekkend arbeidsverleden
Marloes heeft zelf een indrukwekkend arbeidsverleden. Zo vervulde zij, in de tijd dat dat nog een hele prestigieuze functie was, bijna 50 jaar de rol van directiesecretaresse bij verschillende grote bedrijven. “Ik ben directiesecretaresse geweest bij DAF, Opel, LeasePlan, Brinks, de NS en 9292ov. Altijd bij beursgerichte bedrijven. Ik hou er wel van als er pit in een bedrijf zit. Daardoor weet ik ook wat hard werken is. Maar dit. Ik had geen idee hoe ik deze bende moest aanpakken!”
Hulp nodig
Het duurde niet lang voor Marloes besefte dat ze hulp nodig had. “Ik heb toen als eerste de gemeente gebeld, waar ik te horen kreeg: ‘Nee, dat doen we niet voor ZZP’ers’. Ik weet niet meer hoe ik erbij kwam maar ineens was ik toen bij Over Rood. Gelukkig dat ik jullie tegen kwam op internet! Daar heb ik heel veel steun aan gehad. De samenwerking verliep ook gelijk goed. Ik heb veel steun aan Diny gehad.
Samen met Diny heb ik de situatie van mijn zoon doorgesproken. De keer daarop kwam ik met al mijn mappen vol papieren aan. Die hebben we samen in de loop van een aantal weken doorgespit en er logica in gevonden. We hebben toen contact opgenomen met alle 11 deurwaarders. We hebben ze brieven geschreven met daarin een uitleg van het verhaal en beloofd dat we het geld binnen een aantal maanden zouden kunnen aflossen.”
Structuur aanbrengen
Eigenlijk is het gewoon een kwestie van doen. Structureel tijd investeren om je papierwerk op orde te houden. Marloes legt uit wat er allemaal bij komt kijken: “Het begint bij het openen van de post. Dat is iets waar veel ondernemers bang voor zijn, maar het moet gebeuren. Verder doe ik netjes ieder kwartaal de btw-aangifte van mijn zoon. En alle bonnen moeten ingevoerd worden, zowel de inkoopbonnen als de uitgaven. Dan zet ik de facturen klaar voor hem en controleer of hij de facturen ook betaalt. Eigenlijk beheer ik zijn geldzaken en hou ik in de gaten of hij zijn eigen rekeningen netjes betaalt. En sinds ik dat doe is er overzicht. Het is wel een gigantische taak. Ik ben er toch al gauw een paar uur in de week mee bezig. Maar ik doe het graag omdat ik het resultaat ervan zo fijn vind”.
Hem in zijn waarde laten
Haar zoon vindt het geweldig dat zijn moeder dit voor hem doet. “Hij stuurde me laatst een sms’je waarin hij schreef dat hij in het eerste kwartaal al 33 facturen had kunnen sturen en dat dat niet gelukt was zonder mij. Dat doet me wel goed. Dat hij daarna Moederdag vergeet vind ik niet erg. We zien elkaar niet vaak, maar hij is het hele jaar door mijn zoon, en ik ben het hele jaar door zijn moeder. En eigenlijk ben ik nu ook zijn directiesecretaresse! Ik probeer hem af te houden van alle administratieve rompslomp, zodat hij zich kan concentreren op zijn werk. We schreeuwen het niet van de daken, dat ik dit voor hem doe. Zelfs mijn vriend weet dit niet. Ik vind het ergens toch sneu voor mijn zoon dat hij in die situatie is beland. Het ligt ook heel gevoelig bij hem en ik wil dat ze hem in zijn waarde laten”.
Zelf niet de jongste meer
Marloes is niet de jongste meer. En sinds haar herseninfarct gaan zelfs de kleine dingen steeds moeizamer. Ze twijfelt hoe lang ze de administratie van haar zoon nog goed kan blijven doen. “Eigenlijk gaat het nu al heel moeizaam. Het gaat niet zo goed met mijn gezondheid. Vanwege het infarct ben ik een groot gedeelte van mijn zicht kwijt. Ik heb een soort blinde vlek. En dan zit ik naar zo’n bonnetje te turen en dan zie ik de datum helemaal niet. Daardoor ben ik er uren mee bezig. Mijn hersenen kunnen niet meer verwerken wat ik waarneem. Die verbinding is stuk. Ik ben continu bezig met het opbouwen van beelden. En als ik knipper is het beeld weg en kan ik weer overnieuw beginnen. Meestal gebeuren zulke dingen bij de buren en dan denk je: ‘oh, das rot voor de buurman’, maar nu gebeurt het bij mijzelf. Als ik het vanwege mijn leeftijd niet meer kan dan zal hij de administratie toch echt zelf moeten oppakken”. Volgende week begint Marloes met revalideren. Hopelijk gaat het snel beter met haar en kan ze haar zoon nog lang blijven helpen.
‘Ik gun iedereen deze hulp’
Op het moment dat Marloes hulp nodig had, moest ze best diep graven om tot de juiste oplossing te komen. Niet iedereen biedt gepaste hulp aan ZZP’ers. Terwijl het voor ondernemers zoals haar zoon dé uitkomst is om grip te houden op hun administratie. Als het aan Marloes ligt mag er daarom wel wat meer aandacht komen voor Over Rood. “Ik gun iedereen deze hulp, maar het lijkt wel of bijna niemand weet dat Over Rood bestaat, laat staan wat voor mooie dingen er gebeuren. Er zijn ontzettend veel mensen die in de problemen zitten. Diegenen die echt willen, die komen er wel op uit. Ik heb Over Rood zelf gezocht, en dat was diep graven. Zonder Over Rood had ik dit niet voor mijn zoon kunnen doen. Ik hoop dat mensen die nog twijfelen dit verhaal zullen lezen. En dat ze dan overtuigd raken van het nut van Over Rood”.
