Anne Bruinenberg, interim operationeel directeur
Een jaar geleden heb ik een familiebedrijf geholpen dat in financiële problemen zat. Een klein technisch bedrijf waarvan vader ernstig ziek werd en overleed. Zijn vrouw en kinderen hadden hem beloofd het bedrijf voort te zetten. En dat deden ze, zonder kennis van zaken en midden in een rouwproces. Dat was pittig.
Toen ik bij ze kwam, was de zaak hen letterlijk ‘boven het hoofd gegroeid’. Overal, maar dan ook echt overal, lagen papieren, facturen, pakbonnen en kisten vol onderdelen die moesten worden teruggestuurd en geclaimd bij de fabrikant. Je krijgt mij niet zo snel uit het lood, maar van de chaos die ik daar aantrof, had ik toch even niet terug.
Deze mensen hadden nog maar één stand: doorgaan tot je erbij neervalt. In zo’n situatie kun je onmogelijk helder denken. Laat staan strategische besluiten nemen. Als problemen te groot worden, kun je die nog zo hard je best doen, maar dan is er soms een interventie nodig om het tij te keren.
Uiteindelijk hebben we orde op zaken kunnen stellen, een faillissement voorkomen, en kon het bedrijf worden verkocht. Dat je je ervaring kunt inzetten om zo iets voor elkaar te krijgen, is natuurlijk prachtig. Maar zien hoe dit gezin uit de overlevingsstand kwam en het leven kon oppakken, de voldoening die dat geeft valt eigenlijk met geen pen te beschrijven.
Ik heb veel ‘gekregen’ in mijn professionele leven; veel kansen en talloze interessante opdrachten. Ik beschouw dat echt als een voorrecht. Dus toen ik in 2015 na een loopbaan van 30 jaar, uit het bedrijfsleven stapte, dacht ik: ik zou mijn kennis en ervaring heel graag inzetten voor organisaties die echt meerwaarde creëren voor mensen. Iets terugdoen voor alles wat ik zelf heb ontvangen, daar had ik echt behoefte aan.
Over Rood is een typische ‘niet kletsen, maar poetsen’ club; de lijnen zijn kort, de klant staat centraal, en als het nodig is, zet iedereen er een tandje bij. Desnoods twee. En met succes.
Hoeveel duizendpoten je ook hebt rondlopen, organisaties die groeien moeten intern uiteindelijk altijd transformeren; met een toekomstbestendig strategisch plan, passende bedrijfsstructuren en efficiënte processen. Voor Over Rood betekent deze fase onder meer dat we moeten professionaliseren en uniform gaan werken, weg van de van oorsprong losse, ‘ieder voor zich’ opzet.
Als directie nemen Coby Eestermans en ik het voortouw in dit proces. Ik draag het operationele stuk, Coby zorgt voor een stabiele bedrijfsvoering en het ondersteunen van de vestigingen.
Maar professionaliseren doe je met elkaar. Het geeft geen enkele zin om een veranderstrategie te ontwikkelen die niet door de organisatie wordt gedragen. Daarom worden er werkgroepen geformeerd en is er een klankbordgroep De werkgroepen bereiden een onderdeel voor. Met deze werkgroep gaan we in overleg over elke stap van het proces. Pas als we consensus hebben, presenteren we een voorstel aan de klankbordgroep/de organisatie en is er alle ruimte voor feedback. Zo gaan we stap voor stap vooruit.
Veranderen vraagt soms veel van medewerkers en gaat niet iedereen even gemakkelijk af. Maar het is mijn ervaring dat een volwassen organisatie medewerkers in staat stelt te focussen op datgene waar hun toegevoegde waarde echt ligt. En dat is heel erg de moeite waard.
We schatten in dat het proces ongeveer een jaar in beslag zal nemen. Daarom ben ik ook interim-directeur: ik houd van projectmatig werken; een heldere doelstelling waarop ik al mijn aandacht kan richten. Is dat doel bereikt, dan ga ik weg. Dat betekent overigens niet dat ik me niet hecht aan de mensen met wie ik werk. Integendeel: als ik vertrek, pink ik bijna altijd een traantje weg. Dat u gewaarschuwd bent.
Tekst: Janine Wats
